اتفاقاتی روی خط حاشیه

انتخاب و به نتیجه رسیدن در مورد ابعاد و تناسبات کادر بستگی به عوامل زیادی مثل بستر تبلیغ ، نوع مواجه مخاطب و هم چنین استفاده از ظرفیت هایی که یک بسترایجاد میکنه تا انتقال اون پیام با کیفیت بهتری اتفاق یبافته داره.

ما فرض رو بر این میگیریم که اصل کار ما تو فضای مجازی هست. یعنی مخاطب ما قرار بر این داره که اثر ما رو توی مانیتور ببینه. خب همین مسئله یک سری پارامترهای جدید رو تحمیل میکنه.مثلا اینکه تناسبات مانیتورها این روزها بسمت واید شدن رفته.و ما همچنان روی تناسبات کاغذهای A و معمولا هم بصورت عمودی کارامون رو تولید میکنیم احساس میکنم که این اندازه و تناسبات جای مناقشه داره.هر چند این نکته رو هم باید گفت که تناسبات و ابعاد کادر شدیدا روی ترکیب بندی عناصر درون کادر تاثیر میذاره  و تطبیق با این سیستم نیاز به تمرین داره قطعا.

خیلی از کارهای بچه ها که تو وب انجام میشه بعدا مشتری هایی پیدا میکنه که میخوان کارا رو چاپ کنن.اینجا چند مشکل بوجود میاد.خیلی از کارا فایل هاشون از اول برای کار چاپی بسته نمیشه.چه تو فرمت و چه توی اندازه گذاری و تناسبات لی اوت.به همین خاطر زیاد دیده شده که همون کارهای توی وب عینا و بدون ویرایش چاپ میشن و تازه عمق فاجعه مشخص میشه.رنجه شدن کار یک از اتفاقات معمول هست اما بی تناسب شدن متن کار و به هم ریختن تناسبات یکی دیگه از مشکلات هست.مخاطب وقتی یه کار رو تو مانیتور میبینه، برای راحت خوندن متن پوسترمثلا خوبه که فونت 20 باشه.اما وقتی این کار رو در ابعاد 100 * 70 چاپ میکنید این ابعاد ناگهان چند ده برابر میشه و متن بزرگ شده توی چشم میزنه. این قضیه در مورد بیلبرد و اقلام دیگه گرافیکی هم صادقه

مسئله بعدی استفاده ازظرفیت فرمت های گیف و شبیه اون هست.این فرمت به ما اجازه میده تا بتونیم کارای چند پرده ای انجام بدیم.منظورم  از کارهای چند پرده ای انیمشن نیست(انیمیشن نشون دادن حرکت هست و تقسیم حرکات در واحدهای زمانی).تو این نوع کارا معمولا هنرمند بیان یک تحول یا نتیجه یه کنش رو تو چند پرده (که معمولا زیاد هم نباید شورش رو در آورد و تو دو سه پرده تمومش کرد)نشون میده.

گمونم این ظرفیت به ماها که اتفاقا تو کارامون محتوا محور هم هستیم خیلی کمک بکنه.خیلی خوبه که چند تا جوون مرد پیدا بشن و چند تا تست روی این قضیه بزنن.

به نظرم این عرصه جای نوآوری های زیادی داره  که باید پیداشون کرد...