رابطه مستقیم نم پس دادن و بارش باران از آسمان

غربی ها خوب یادگرفتن که دانش خودشون رو با هم به اشتراک بگذارن. به این نتیجه رسیدن که با این کار، حوزه ای که در اون فعالیت می کنند رشد می کنه و از قِبَل اون خودشون هم رشد می کنن.

اما متاسفانه ما به دلایلی این طور نیستیم. گاهی ترس اینو داریم که مثلا با یاد دادن چیزی به کسی ممکنه اون از ما جلو بزنه. گاهی وقتی به کسی چیزی یاد می دیم از طرف مقابل متوقع می شیم. و گاهی هم اسیر تعصبات الکی هستیم.

رفیقی رو بیاد دارم که در خلوت از داشته های علمیش می گفت و با پوزخندی به من با لحنی شاید متکبرانه(البته این حس من بود. اصل حسش رو الله اعلم!)می گفت:" ..من اینا رو که نمیام به بچه ها بگم که"...طفلک خیال می کرد که این علم رو فقط اون داره. نمی دونست که باید مثل رودخونه جاری باشه تا همیشه باشه. که اگر این طور نباشه می گنده

خوبه که این حسنه رو -بر خلاف غربی ها که خیلی سود انگارانه بهش نگاه می کنن- با این رویکرد پیش بگیریم که که اگر من نوعی دست یکی که پایین تر از خودم هست رو بگیرم، اونی که اون بالاست قطعا دست منو می گیره.

خیلی خوب می شه دوستانی که این متن رو میخونن،در هر جائی که هستن سعی کنن به اطرافیانشون اضافه کنن. و شک نداشته باشن که این کار قطعا باعث زیاد شدن خودشون می شه. هر چند ممکنه با سختی هایی هم روبرو بشن که به قول جناب لقمان: فراموش کن خوبی که در حق دیگران می کنی و بدی ای که در حقت می کنند.

در همین راستا ان شاءالله پست بعدی با این خواهد بود:چگونه هنرمند شدن و از این جور حرف ها