بالا-شهر
دیروز بالاخره تونستیم قله کلکچال رو فتح کنیم. نکته جالب تو فتح یه قله اینه که بعد از فتحش دیگه اون عظمت قبل از فتح رو نداره و برات کوچک بنظر میاد.
بعد از کلی کلنجار رفتن و رسیدن به قله تازه دیدیم چند عدد الاغ دارن رو قله می چرن. یه جوری نگاه می کردن که انگار دارن بهت می گن: حالا همچین جای خاصی هم نیومدین. انقدر باد نکنین حالا!
و البته برای اولین بار پرواز یه عقاب رو هم بیرون از تلوزیون دیدیم. واقعا ابهت داره این موجود. مسافت زیادی رو بدون اینکه بال بزنه پرواز کرد و از دید ما خارج شد.
چند تا عکس هم گرفتیم که زحمتش بیشتر رو دوش حسین سخا و علی محمد غلامی بود.
خواب بعد الفتح روی سنگ. واقعا جایگزین نداره
توصیه ام به رفقا اینه که کوه رو وارد برنامه زندگیشون بکنن. اثرات عجیبی داره تو زندگی
پ ن : عکس اول پست مربوط به برج کمپ کلکچال هست؛ ایستگاه چهار. البته روی عکس کلی ور رفتیم. اصل عکس این جاست:
