ما، آخر الزمان و پیچوندن کارهای روی زمین مونده

یادم هست قبل تر ها که با رفقا  گعده می گرفتیم، توی یه فضای رویایی با خودمون می گفتیم که ظهور اتفاق می افته و بی خیال همه چی می شیم و می ریم و می جنگیم و شهید می شیم. و کلی خوشحال بودیم برای خودمون. راستش داشتیم از اوضاعی که جنم تغییر دادنش رو نداشتیم به بهونه شهادت فرار می کردیم. می گفتیم خب بذار ما شهید بشیم یه عده دیگه میان این گندهای چند هزار ساله بنی بشر رودرست می کنن بعد از ظهور. خود آقا امام زمان(ع) هم هستن و دیگه ایشون خودشون خوب بلدن مدیریت بکنن و به خیر می گذره ایشالا.

بعد ها با یه اهل فکری -که کم پیدا میشه تو این دوره زمونه- هم صحبت شدیم. طرف می گفت "همین حرکت های ما مقدمه ای برای ظهور است و جریان ظهور ادامه اش را بر حرگت های حقی که در عالم جریان دارد بنا می کند." اگر مثلا کسی داره به این فکر می کنه که مثلا معماری اسلامی چگونه باید باشه یا پوشاک مطلوب چه پوشاکی هست و امثالهم؛ مطمئنا این حرکت ها در زمان ظهور هم مورد توجه هست.برخی گمان می کنن که در زمان ظهور دنیا یک ریست اساسی می شود و امام زمان(ع) یک شبه همه چیز رو درست می کنن و با این پیش فرض همه خیالشون راحت هست از مسائل بعد از ظهور. 

در این چند روزه هم گاها از این حرفا می شنویم. کسایی که احیانا دارن جمع و جور می کنن که پاشن برن سوریه و یا بی خیال همه برنامه هایی بشن که به عنوان کار رو زمین مونده انقلاب باید انجامشون می دادن.

اگر ظهور منجی آغاز طلوع هست، پس قبلا عده ای سپیده دم را رقم زدند. و ظهور فقط قتال و خونریزی نیست؛ که این فقط درد اول زایمان است.

یاد روزهای فتنه هشتاد و هشت می افتم که بعضی از رفقا رگ انقلابی گریشون فقط تو موقع درگیری ها باد کرده بود و بعد از فروکش کردن اون حال و هوا، کار فرهنگی کما فی السابق یتیم موند بین بچه مذهبی ها.

ترس دارم از این حرفی که میخوام بزنم:برخی از ما دنبال کارهای پر هیاهو هستیم برای خدا. نه کارهایی که توش نام و شهرتی نیست برای ما.

هنوز هم وضع همونه. یعنی اگر بخواهیم به خیال خودمون از خر تو خر شدن اوضاع ماهی بگیریم(تلفیق پست مدرن ضرب المثلها!) و زور چپونی خودمون رو قاتی شهدا کنیم باید بدونم خدا بره هر کدوم از ماها یه آس گلد جداگونه کنار گذاشته که یه جا به رومون بیاره و امتحان اصلی رو اونجا ازمون بگیره. حالا این جا مثلا از کار بره انقلاب در می ریم یه جا دیگه به بهونه شهادت، خدا برنامه حالگیری رو همون جا برامون فراهم می کنه.

الحمد لله که شیعه بی صاحب نبوده در طول تاریخ و همیشه چشم به دهان بزرگان خودش داشته. این بار هم تا ولی فقیه حکم نکنه وضع ما همونی هست که تا الان بوده.

به نظرم با فرض نزدیک بودن نبرد نهایی آخر الزمان هیچ چیز تغییر نکرده. سر رشته های تغییر عالم و تولد دنیای جدید به دست ماهاست و قطعا با وجود علنی اون حضرت در کم و کیف اون ها تحول ایجاد می شه و کجی ها اصلاح می شه. 

و وای بحال اونایی که بعد از ظهور و جنگ های آخر الزمان، زنده مونده باشن. اصل کارا تازه اون موقع شروع میشه :)

رونوشت :

اول به خودم 

و دوباره به خودم 

و بعد، به هر کس که این مطلب رو خوند