چاقویی که دسته خودش را می برد

گاهی استفاده اشتباهی از یه ابزار باعث می شه نتایج کاملا بالعکسی از یه حرکت بگیریم. داشتم یکی از سایت های معلوم الحال خوب رو نگاه می انداختم. دیدم عکس پسر فلان شخص رو زده با این عنوان که "پسر فلانی در خیابان انقلاب".

این فلانی آدم خوبی هست و شخصی که این پست رو گذاشته مثلا تو ذهنش این بوده که ببینید پسر فلانی بدون محافظ و دَم و دستگاه داره تو خیابونای انقلاب راه می ره. و احیانا انتظار این رو داره که خبرش حامل پیام های ساده زیستی، استفاده نکردن از بیت المال و ... هم باشه

خب فرض بکنید همه دوست داران فلانی از روی محبت این عکس رو مدام شیر بکنن. عملا کاری می کنن که پسر فلانی دیگه نمی تونه در چنین موقعیت هایی با جامعه در تماس باشه. یعنی دیگه نمی تونه براحتی و بدون شناخته شدن در خیابان های انقلاب راه بره.

مثال دیگه نشون دادن بد حجابی و مذموم بودن اون هست. فکرش رو بکنین شخص دلسوزی برای این کار، مثلا عکس یه شهید رو می ذاره کنار یه زن بدحجاب ساپورت پوش(بدون سانسور اون هم) بعد انتظار داره تقابل این دو تصویر حرف مورد نظر اون رو به مخاطب برسونه. در حالی که متوجه این نیست که در مرحله اول خودش هم داره به اشاعه این منکر دامن می زنه.(حالا مراحل بعد بماند که خودم هم دقیق نمیدونم چیه!)

مطلب رو گرفتین؟ما اومدیم نشون بدیم فلان پدیده هست اما کاری کردیم که اون پدیده دیگه نمی تونه به همون کیفیت استمرار داشته باشه. و یا بالعکس. نظیر این حرکت ها در فضای مجازی زیاد اتفاق می افته.

شاید یکی از علتش پنهان موندن طبعات حرکت های ما در فضای مجازی باشه. فضایی که عموما اجازه تفکر به آدما و تدبیر در رابطه با عاقبت اموری که انجام می دن رو به بهشون نمی ده. به شخصه نسبت به آزاد بودن فضا و این پمپاژ اطلاعات بدون هیچ محدودیتی خوش گمان نیستم. شاید از کمترین ایراد هایی که می شه به اینترنت گرفت همین باشه که بخاطر در برگیرندگی شدید مخاطب،اینترنت این اجازه رو به مخاطباش نمی ده که درباره ماهیتش و وجوه مختلفش درست فکر کن. بقول ارنست یونگ:

"در این سو و آن سوی بلا، نظر می تواند متوجه آینده باشد و به راه هایی بیندیشد که به آینده می انجاند؛ اما در گردباد بلا، تنها «اکنون» مسلط بر اوضاع است."

شدیدا نیاز داریم به وجوه مختلف این پدیده جدید با تمام ما یتعلقش، از بیرون نگاه کنیم. از بیرون تبلت ها و موبایل ها و اندروید ها و آی او اس ها....

پ ن: این جمله جناب یونگ در واقع خاطره اولین آشنایی من بود با شهید آوینی. خوندن مقاله آخرین دوران رنج از کتاب فردایی دیگر. روحت شاد آقا سید مرتضای آوینی